KIA ORAA!!!!!

Ondanks de wat ‘’zware’’ ochtend stonden netjes om tien voor zeven klaar om opgehaald te worden door de Stray bus bij ons YHA Hostel in Auckland. Al snel vertrokken we met de bus en kregen we verschillende informatie van onze erg leuke tourgide (:P). Met de bus door de prachtige Coromandel Penisula gereden waar we uiteindelijk in Hahei aankwamen. Een prachtige plaatsje aan de kust met een van de mooiste stranden van the Penisula. Al gauw vonden Madeleine en ik het jammer om de volgende dag meteen weer verder te reizen dus probeerde we te regelen dat we twee nachtjes extra konden blijven. Na wat geregel konden we lekker naar het strand gaan en lekker genieten van het prachtige weer. Het scheen de afgelopen maanden helemaal niet/ tot weinig geregend te hebben, wat voor deze tijd van het jaar niet normaal is. Op de radio werd ook duidelijk dat veel Nieuw Zeelanders wat te kort hebben aan water maar stiekem vonden wij het juist heerlijk! S’avonds hadden we een hele gezellige maar vooral lekkere BBQ met onze groep van de bus. De volgende dag hebben we heerlijk uitgeslapen en een fiets gehuurd om onder andere naar de Cathedral Cove en het hot water beach te kunnen gaan. Na een pittige fietstocht stijl omhoog en een prachtige wandeling kwamen we uit bij een prachtig strand en de boog van rotsen. Daarna zijn we snel vertrokken op de fiets omdat we nog tien km moesten fietsen naar het warm water strand. Uiteindelijk aangekomen bij het strand na wederom veel pittige heuvels zag het al zwart van de mensen! Iedereen was gaten in het zand aan het graven waar je vervolgens in warm naja laten we zeggen HEET water kan zitten. Alleen met laag tij is dit mogelijk dus iedereen komt om dezelfde tijd om dit mee te kunnen maken!! Al snel zagen we in een van de kuilen in het zand een meisje zwaaien en wat bleek nou het was Elina van onze road trip! Wat leuk maar vooral een mazzel want nu we hoefde we niet eens meer een kuil te graven! Gezellig hebben we ruim twee uur lang met een groepje liggen badderen waarna uiteindelijk het water weer omhoog kwam en we snel moesten gaan omdat het koude water in onze kuilen kwam! Na deze onvergetelijke middag besefte we ons opeens dat we nog terug moesten fietsen en dat het al aardig begon te schemeren, dus snel naar onze fietsen! Net toen we weg wilde fietsen werden we aangesproken door een oudere man met een grote pick up truck of we een lift wilde want hij vond het onveilig ons over de weg te laten gaan. Dus daar gingen we fietsen achterin en de super vriendelijke oude surfdude bracht ons helemaal naar huis!

De laatste nacht sliepen we in een ander hostel (gewoon in een huis van een oud stel) wat ontzettend leuk was! Het voelde heel huiselijk en gezellig omdat we gewoon in hun keuken mochten koken en eten in de woonkamer. We hebben heerlijk uitgeslapen want we hoorde de dag ervoor dat we een staartje zouden meepikken van een cycloon in het zuiden. En dat hebben we geweten..hele dag regen maar dat was voor ons een goede reden om lekker te niksen..pannenkoeken te bakken en lekker films te kijken heerlijk!

De volgende dag vertrokken we weer met de bus terug over de Coramandel  Ranges naar de west kust van het noorder eiland. Een prachige route in het gebergte en dat merkte ik helaas al snel aan met misselijk worden in de bus..Nieuw Zeeland heeft gelukkig niet zoveel kronkel wegen!:P Aangekomen aan de westkust van het noorder eiland  verbleven we in het surfplaatsje Raglan wat bekend staat om een van de langste golven van de wereld! Bij aankomst bij ons hostel konden we ons al snel opgeven om een surfboard te huren en dat kon ik natuurlijk niet laten! AL snel na het inchecken in ons te gekke hostel in de bush bush,met uitzicht op zee gingen we op weg naar het strand!  Met een klein busje werden we afgezet bij het strand en lagen we al snel in het water! Heerlijk wezen surfen en daarna lekker gegeten en naar bed!

De volgende dag zijn we vroeg weer de bus in gestapt om verder te reizen naar Mourea met een tussenstop bij de Waitomo Caves.  De Waitomo Caves is het grootste grotten netwerk van Nieuw zeeland en is nog eens extra speciaal omdat in de grotten glow wormen te zien zijn en die alleen in Nieuw Zeeland voorkomen.  Dit is een van de grootste trekpleisters van Nieuw Zeeland voor toeristen en dus  mochten we dit natuurlijk niet missen! We hadden ons opgegeven om te gaan Tumu Tumu tuben (black water raften) wat ons al snel werd duidelijk gemaakt dat het niet echt raften is maar drijven in banden door de grotten.  Nadat we omgekleed hadden (als een stel idioten :P) gingen we met de groep wandelen naar de ingang van de grot. De grot waar wij in gingen was niet zo diep omdat we wilden gebruik maken van het stomende water onder de grond en dat zit schijnt dus niet zo diep te zitten. Dus na een korte afdaling naar beneden stonden we al snel in het water in het pikke donker. Nadat iedereen beneden was konden we gaan beginnen met onze drie uur lange wandeling/tubing in de grot. We hebben de prachtige glow worms mogen bewonderen, met klei gegooid en hebben in hele nauwe en kleine ruimtes moeten kruipen wat ontzettend gaaf was. Het was een hele bijzondere ervaring!

Na eindelijk weer het zonlicht te zien hebben we snel onze trip doorgezet van de oostkust naar the Bay of Plenty naar het plaatsje Mourea.  Mourea is het thuis voor een aantal Maori gemeenschappen.  De mensen hier leven nog steeds volgens de Maori cultuur en vinden het erg belangrijk dit ook over te brengen aan de nieuwe generatie en aan andere mensen.  We zouden die avond gaan verblijven bij een Maori gezin waar we met onze groep zouden slapen in de Wharenui  (een gemeenschap huis) en met elkaar zouden gaan eten. Al snel werden we ontvangen met een Kapa Haka (Maori lied en dans). Madeleine en ik waren wel een beetje verbaast omdat we dachten dat de familie wel de traditionele kleding zouden dragen maar ze droegen gewoon hun dagelijkse kleding, dit was juist achteraf erg leuk omdat het voelde alsof we echt in hun dagelijkse leven konden me kijken in plaats dat het meer een toeristische attractie was. We werden ontvangen in de Kapa Haka met een Maori speech door de Familie leden en daarna moesten we iedereen met de neus begroeten (wat wel een aparte ervaring was haha!) Na heerlijk avondeten gingen we met de groep een wandeling maken richting de Kaituna Rivier wat bekend staat om het raften omdat hier de hoogste waterval scheint te zijn om van te raften.  Daarna terug bij het huis verzamelde we allemaal omdat er door de familie Maorie dansen en Haka’s werden getoond en moesten we zelfs mee doen met een wedstrijd tussen de jongens en de meiden!:P Nadat iedereen in de slaapzaal lag en bijna wilde slapen kwam een van de oudste heren van de familie ons verhalen vertellen en konden mensen vragen stellen tot iedereen uiteindelijk sliep. Het was een hele leuke en fijne ervaring waar we in een korte tijd heel veel over de Maori cultuur hebben meegekregen.

Na Mourea zijn we de volgende ochtend weer heel vroeg vertrokken richting Rotorua waar veel warm water bronnen en geisers te vinden zijn en waar veel toeristen komen voor de Maori’s. We hadden alleen een tussenstop in Rotarua omdat we smiddag’s nog uit een vliegtuig wilde spingen in Taupo! (ja ja vrijwillig:p) Madeleine en ik wilde graag gaan skydiven in Nieuw Zeeland en omdat het in Taupo in verhouding goedkoper was dachten we het is nu of nooit! Met wat zenuwen de hele dag was het dan eindelijk zover! We werden opgehaald door het Skydive bedrijf waarna we al snel bij het vliegveld aankwamen. Na het invullen van de belangrijke papieren en de verschillende keuzes van hoogte, wat voor film en muziek enzovoort was het tijd om ons om te kleden! Na lang wachten (vanwege wat weersveranderingen) hebben we dan uiteindelijk toestemming gekregen om te springen. De interviews werden gedaan voor onze film en hopla daar gingen we dan het vliegtuig in! Na 20 min/30 stijgen besefte ik pas wat meer wat ik eigenlijk zou gaan doen. Ik probeerde uit het raam te kijken, op mijn ademhaling te letten en te ontspannen omdat ik zoveel mogelijk wilde genieten van wat ik zou gaan doen! Op de laatste 1000 ft werd er bij ons een zuurstof masker opgezet en was het dan echt bijna zover om de deur open te doen en te gaan spingen! Ik werd als 3de naar voren geschoven en al snel hingen mijn benen buiten boort en voelde ik wel echt even mijn hart in mijn keel bonken! En tja dan kan je niet meer terug! 15000 ft (4,5 km) hoogte spring je uit het vliegtuig. Mijn gevoel? Het is onbeschrijfelijk dus je zal het toch echt zelf moeten gaan doen!  Het was het gaafste wat ik ooit in mijn leven heb gedaan en het is iets wat je zeker een keer gedaan moet hebben! Dezelfde avond zijn we vroeg in slaap gevallen omdat we helemaal kapot waren van de adrenaline ..

De volgende dag hadden we denk ik nog steeds een tijdje nodig om bij te komen van de sprong en hebben we de rustig aan gedaan. We zijn Taupo in geweest om wat spullen te kopen en veel dingen te regelen en te plannen voor onze reis verder (ja ja ik doe heus nog wel eens wat:P)  Na nuttige luier dag hebben we s’ochtens een wandeling gemaakt richting een warm water bron bij een rivier. Het was een ontzettend gave plek omdat je in de rivier zat (koud water) en de watervalletjes heet waren! Het is zo bijzonder dat de natuur ons zulke plekken bied en waar je dan zo kan van genieten! Die dezelfde middag stond er nog iets leuks op het programma! Op aangeven van een tip van een van de skydive instructeurs zouden we die middag gaan zeilen op lake Taupo waar we lekker onze eigen lunch mochten meenemen!  Dus om het goed aan te pakken hadden we een heerlijke lunch voorbereid en een fles bubbels gekocht! Het zonnetje scheen en uiteindelijk eindigde we maar met vier anderen mensen op de boot dus het kon niet beter!! Na onze heerlijke lunch op de bood en na anderhalf uur varen kwamen we aan bij een bekende rots tekening door Maori kunsten naars gemaakt. Na een zeer verkoelende duik moesten we helaas alweer terug naar de kust en heeft de schipper ons weer veilig aan wal gebracht. Dezelfde avond hadden we wel zin om even een drankje te gaan drinken in het centrum van Taupo en dit werd uiteindelijk een hele gezellige avond! De volgende ochtend moesten we echter alweer vroeg omdat we werden opgehaald met de bus om onze reis van Taupo voort te zetten naar de Blue Dock Station.

Het Blue Dock station ligt in het Whanganui National Park wat bestaat uit 9000 hectare grond. De bus moest een prachtige maar zeer steile onverharde weg afleggen om uiteindelijk bij de lodge aan te komen waar we verbleven. Bij aankomst werden we ontvangen met een kop koffie en werden we voorgesteld aan onze gids. Madeleine, ik en twee andere meiden hadden ons namelijk ingeschreven om te gaan paardrijden in het natuurgebied. Na het inchecken moesten we snel onze spullen in onze kamers leggen omdat we meteen zouden vertrekken. Na een korte introductie (aangezien we allemaal lang geleden op een paard hadden gezeten) konden we dan echt vertrekken! De rijinstructeur was in het begin erg streng en serieus omdat hij wilde dat we zijn paarden op de juiste manier zouden berijden wat erg leerzaam was. Ik vond het heerlijk om weer eens te rijden maar na twee uur stapvoets rijden ging het mij een beetje te langzaam. De instructeur ging ons laten zien hoe hij met zijn honden de schapen kon hoeden alleen moest hij eerst even snel op en neer om een hek open te doen zodat de schapen erdoorheen konden lopen. Ik hoorde natuurlijk het woord SNEL en dacht ik wil mee!:P Na even twijfelen en vragen of ik wel in draf kon rijden vond hij het goed. De rest van de groep bleef achter en daar gingen we dan. Al snel merkte ik dat hij overging van draf naar galop en dat was wel even schrikken maar al snel wende het weer en was het een fantastisch gevoel! De paarden gingen vol in galop over het kleine bergweggetje waar we uitkeken op een heel diep dal . Ik dacht natuurlijk WAT ALS?.. ik hier nou.. maar nee het was te gaaf om langzamer te gaan! Bij terugkomst werden we gevraagd om te helpen met de schapen bij elkaar drijven en dat was ook ontzettend gaaf om te zien hoe goed de honden getraind zijn om dit werk te doen! De schapen werden op de smalle weg gedreven en werden uiteindelijk door ons (de honden en de paarden) naar hun plek gebracht. Nadat de schapen op hun plek stonden en de paarden vastgemaakt waren kregen we nog een demonstratie hoe ontzettend goed te honden getraind waren en hoe ze met ze tweeën een  geit bij elkaar dreven. Vervolgens nam hij ons mee naar een waterval waar we een stukje zouden gaan kanoën. De honden gingen met ons de kano’s in wat een super leuk gezicht was en de man nam ons mee naar een super mooi stuk tussen de rotsen waar je anders nooit zou kunnen komen! Daarna gingen we nog even onder de waterval varen wat onwijs gaaf was. Na dit vette extraatje  sprongen we weer op de paarden en gingen we op weg naar huis maar voordat we echt aankwamen mochten we nog even een wedstrijdje doen in galopperen! S’avonds hebben we heerlijk sterren gekken en  gezellig bij het kampvuur gekletst met een groep van de bus.

De volgende ochtend gingen we vroeg op om te vertrekken naar een ander National park (een vulkanisch gebied) waar we de bekende hike ‘’de Togariro Crossing’ ’konden gaan doen. De Crossing staat bekend om een van de mooiste eendaagse wandeling van de wereld!  Het is normaal een pad waarbij je bij punt A begint en bij B eindigt maar omdat de vulkaan actief is op het moment is een gedeelte van de track helaas afgesloten.  Maar niet getreurd want we konden nu naar de top hiken en dan dezelfde weg terug dus het was gelukkig geen probleem. We moesten al onze wandelspullen en kleding al aan en mee omdat we meteen werden afgezet en meteen zouden gaan starten met de hike. Voor de hike stond acht uur gepland en we moesten ons voorbereiden met warme kleding, water en genoeg eten. We startte met een hele groep van de bus maar al snel gingen we allemaal op ons eigen tempo verder. Na een vlak stuk het eerste anderhalf uur kwam er een pittige klim van ongeveer twee uur  waarna weer een vlak stuk volgde en we uiteindelijk het laatste stuk nog  een uur moesten klimmen. Maar aangekomen bij de top was dit het allemaal waard! Schitterend uitzicht op Mount Dome (berg uit Lord of de Rings) en de helder blauwe meren.  Na een heerlijke lunch op de top en even te zijn bijgekomen zetten we onze tocht voort en klommen we nog een stukje verder en uiteindelijk helemaal terug naar beneden om vijf uur onze shuttle te kunnen nemen. Na vermoeid aangekomen te zijn kregen we in de bus een koud biertje en konden we terugkijken op een hele voldane en  mooie dag! S’avonds samen met Madeleine eten gekookt en daarna heerlijk plaatsgenomen in de hot tub in het hostel.

Na de enerverende dag in het National park kwamen we de volgende dag aan in het zuidelijkste puntje van het noorder eiland Wellington. We hadden hier vier nachten geboekt om een aantal dingen te regelen. Madeleine en ik hadden alle twee wat dingen nodig voor onze reis naar Azië. Bij aankomst in het hostel dingen we meteen op zoek naar een reisarts die ons kon informeren over eventuele vaccinaties en Malariapillen. Na een afspraak te hebben gemaakt voor de volgende dag bij de reisarts hadden we de stad een beetje verkend. S’avonds hadden we het plan om Wellington onveilig te maken maar al snel belande we uitgeteld in slaap en werd ik twee uur s’nachts  wakker in de kleding die ik dezelfde dag nog had gedragen:P Na een lange nacht ging ik vroeg naar de Vietnamese ambassade om mijn visum te regelen voor mijn reis in Azië. Na een flinke zoektocht eindelijk de Ambassade gevonden en na wat handen en voeten werk eindelijk geregeld dat ik mijn visum op kan halen als ik weer terug kom in Wellington. Daarna met Madeleine wat souveniers gekocht en wat in de stad rondgelopen. Na het zien van een hele lange rij voor een sushi zaak vroegen we ons af waarom mensen zo lang in de rij stonden. Wat bleek na vier uur half prijs sushi! Dus na een lange tijd in de rij te hebben gestaan hadden we onze sushi gescoord. We gingen met de kabel baan omhoog naar de botanische tuinen waar we heerlijk onze sushi hadden genuttigd met een prachtig uitzicht op de mooie stad en haven.  S’avonds zouden we wederom de stad onveilig maken maar eerst heerlijk een film kijken. Uiteindelijk was de film ons al teveel en vielen we ook deze avond weer in slaap. Omdat we alles al bijna geregeld hadden konden we wel wat eerder Wellington verlaten en hadden we geregeld dat we eerder de boot konden nemen van Wellington naar Picton zodat we twee nachtjes in Nelson konden verblijven.  De Laatste dag stond onze afspraak bij de reisarts op het programma en na het krijgen van wat prikken en Malaria pillen konden we lekker relaxen op het stand van Wellington. S’avonds bleek al snel dat ik de Nieuw Zeelandse zon wat te hebben onderschat. Bijna zo rood als een kreeft moesten we wel deze avond uitgaan in de stad omdat dit onze laatste nacht zou zijn in Wellington. Na een gezellige avond stappen kwamen we erachter dat we toch wel vroeg op moesten de volgende ochtend:P Maar ondanks onze gezellige avond waren we ruim op tijd bij de ferry. Maar bij het inchecken werden we al snel verrast dat we niet stonden ingeboekt op de boot. Wat bleek onze lieftallige buschauffeur had een fout gemaakt en ons vergeten in te boeken en aangezien het paasweekend begon was de boot volledig volgeboekt! Daar stonden we dan… straks geen ferry..bus missen en dan?!? Het enige wat ze konden doen was ons op de reserve lijst zetten of eventueel op de reservelijst van de volgende boot. Na lang wachten bleken er toch nog wat plekken te zijn vrijgekomen en konden we op het nippertje toch nog mee! Na een twee uur durende boot tocht waarbij we gezellig hadden gekaart met twee Nieuw-Zeelandse dames kwamen we aan bij de prachtige kust van Picton! Na nog ongeveer een uur varen in  soort van Fordachtige gebied kwamen we dan eindelijk aan in Picton. Bij Picton werden we alweer meteen opgehaald door de bus en werden we afgezet op onze eindbestemming Nelson. Die middag wilden we eigenlijk niet in het hostel blijven en besloten we naar het strand te gaan. Al snel bleek het strand veel verder dan gedacht en zouden we een uur moeten lopen om bij het strand aan te komen. Uiteindelijk vonden we gelukkig een groepje Amerikanen die ook naar het strand wilde en wel een taxi wilde delen.  Helemaal Top! daar gingen we dan lekker met de taxi naar het strand wat een luxe!

Na een heerlijke middag op het strand verwende we ons nog met een HEEEERLIJK ijs(je). Onze Amerikaanse vrienden wilde nog wel op het strand blijven dus besloten we geen taxi te nemen maar te Hitch Hiken. Eerst verschillende mensen rondgevraagd op de parkeerplaats van het strand..maar nee.. dat wilde niet lukken. Toen maar zoals het hoort, langs de weg gaan staan met duim omhoog …maar nee..het wilde niet lukken.. zelfs een beetje leuk lachen deed die bestuurders niks! Na een tijdje wilde we het al bijna opgeven maar juist op dat moment stopte er een meisje.. We hadden een lift! Na gezellig kletsen met de franse bestuurster (zelf ook backpacker) namen we afscheid en liepen we het laatste stukje naar het hostel. Maar op de weg naar huis liepen we langs de bioscoop en kregen we alle twee ontzettend veel zin om lekker naar de bioscoop te gaan. De film rust&bones (achteraf goede keuze) sprak ons erg aan en dezelfde avond zaten we in een “gigantisch”bioscoop met ongeveer 15 stoelen:P erg knus! Omdat we in Nelson waren met het paasweekend was er een leuke markt gaande in het centrum.  Groente, fruit, maar wat vooral opviel was de vele honing kraampjes, de maori bone carving en greenstone carving (worden kettinkjes van gemaakt) en de schapenwol kraampjes. Verder s’middags op zoek gegaan naar een klamboe voor Azie en boodschappen doen voor vier dagen eten in Abel Tasman.  Na deze nuttige en leuke dag vonden Madeleine en ik het wel eens tijd om Nelson onveilig te maken:P Uiteindelijk gezellig op stap geweest met onze Italiaanse, Israëlische en Australische vrienden uit het hostel.

Volgende dag wilden we lekker uitslapen maar helaas moesten we om tien uur alweer uitchecken omdat we s’middags weer zouden worden opgehaald door de bus. Madeleine en ik hadden erg veel zin om naar het Abel Tasman National park te gaan want we gaan daar een van de great walkes doen van Nieuw Zeeland. We hadden al vroeg de hutten gereserveerd en alles uitgezocht omdat we hadden gehoord dat het soms volgeboekt is en er toch wel wat mee bij komt kijken dan een dagwandeling. Van Nelson reden we naar Marahau, het plaatsje waar we zouden verblijven die nacht wat vlak naast het Abel National park ligt. In de bus werden we op de hoogte gebracht van de Fat Tui burger (de beste) hamburger tent van Nieuw Zeeland volgens onze buschauffeur.  Madeleine en ik moesten eerst wat dingen regelen voor de hike en daarna moesten we natuurlijk even deze burger uit gaan testen:P Na alle voorbereidingen te hebben getroffen voor onze hike (gasbrander regelen, eten, zandvliegen spray en tas pakken) hebben we heerlijk genoten van de overheerlijke hamburger. Die avond waren we vroeg naar bed gegaan omdat we de volgende dag zouden gaan beginnen met ons avontuur door een van de mooiste National parken in Nieuw Zeeland.

De volgende ochtend werden we op tijd wakker om te gaan beginnen met onze eerste wandel dag van 25 km. We begonnen erg enthousiast en al  snel bleek dat we steeds voor lagen op schema. We dachten dat we wel wat extra zijpaadjes konden nemen om ook af en toe een kijkje te kunnen nemen bij het strand (wat aleen te bereiken was met die zijpaadjes). Maar elke 25 min heen moesten we ook weer terug en dat samen is alweer bijna 40 min extra looptijd. Uiteindelijk bleek dit niet zo verstandig want na een halve dag lopen begonnen we onze backpacks op onze heupen wel echt te voelen en hadden we al aardig last van onze rug. Ik had zeker onderschat hoe het is om te wandelen met zoveel gewicht op je rug. Aan het einde van de dag had Madeleine het zwaarder en zwaarder en zag ze het bijna niet meer zitten. Ik was natuurlijk ook moe maar ik had nog wel lekker de pas erin. Uiteindelijk kwamen we bij een klein watertje wat Halfway pool werd genoemd en wij dachten nu zijn we er vast bijna!.. maar nee dat viel dus tegen..haha Na behoorlijk kapot te zijn kwamen we dan eindelijk om zes uur s’avonds aan bij Barks Bay en was er al een grote groep bij de hut. Madeleine plofte op haar bed en was geloopt en ik begon maar meteen met koken want we hadden maar een gasbrandertje waar we op konden koken. Al snel kwamen we er achter dat het slim was dat we onze zaklampen mee hadden want er was geen elektriciteit te bekennen in de hut. Na heerlijke pasta uit een zakje gemaakt te hebben met tonijn werd het al snel donker. De openhaard hield ons gelukkig warm en konden we heerlijk naar de sterren kijken op het terras buiten. Nadat bijna iedereen naar bed was besloten Madeleine en ik onze matrassen naast de openhaard te leggen en vielen we heerlijk warm in slaap naast het vuur.

De volgende dag werden we al heel vroeg wakker gemaakt door fanatieke wandelaars die al stonden te trappelen om in het donker te gaan beginnen met lopen.  We wisten dat we voor een bepaalde tijd moesten vertrekken om op tijd bij een bepaald strand te zijn zodat we met laag tij over het strand konden gaan en niet vast kwamen te zitten.  Een Duits meisje, Sandy wat we hadden leren kennen sloot bij ons aan omdat ze ook in dezelfde hut zou verblijven. Na een prachtig wandeling van 16 km en deze keer zonder zijpaden hebben we de middag heerlijk bij de tweede hut “Awarua” doorgebracht. Het was een heerlijke zonnige dag en hebben samen met twee andere Nederlanders, een Duitse jongen en Sandy bij het water gelegen en gezwommen.

De volgende ochtend moesten we weer  op tijd vertrekken om wederom met laagtij te wandelen.  Deze keer moesten we alleen wel door het water lopen alleen moesten we met zo laag mogelijk water oversteken. Maar toen we s’ochtends naar buiten keken maakte het allemaal niet zoveel uit omdat het keihard regende! We moesten nog vier en een half uur wandelen dus nat zouden we toch zeker wel worden! Met regenjassen aan en hoes voor de backpack gingen we dan!  Al snel bleek dat het lopen in regen niet erg goed was voor blaren op de voeten en dat onze regenjassen en backpack hoezen niet tegen deze regen waren opgewassen. Na een koude en niet erg prettige vierenhalf uur wandelen kwamen we vermoeid en koud dan eindelijk aan in onze laatste hut! Meteen probeerde we het vuur aan te maken om zo snel mogelijk een beetje warm te worden, de natte kleren te drogen en daarna wat te gaan eten. Na opgewarmd te zijn kwamen er nog wat andere wandelaars binnen druppelen en klaarde het weer een beetje op gelukkig! Daarna zijn we de zonsondergang gaan kijken met elkaar op het strand en zijn we na het spelen van wat spelletjes naar bed gegaan. Die ochtend was het gelukkig lekker weer en moesten we hetzelfde stuk ongeveer teruglopen van de dag ervoor om daar de watertaxi te kunnen pakken naar het plaatsje Marahau. Na een te gekke wandeling (nu met mooi weer) kwamen we dan eindelijk aan op de plek waar we worden opgehaald door de boot. Nadat we werden aangevallen door de verschikkelijke sand fly’s op het strand waren we blij om de boot te zien aankomen. De boot moest nog onderweg wat anderen ophalen en de bestuurder van de boot liet ons ook onderweg nog wat zeehonden kolonies zien. Die avond waren we echt toe aan een fatsoenlijke maaltijd en er was maar een manier om lekker te eten en dat was wederom bij de overheerlijke burger tent!

De volgende dag was het tijd om afscheid te nemen van Madeleine! Madeleine ging een weekje wooffen bij een gezin en ik zou haar dan later waarschijnlijk weer zien bij mijn wooff adres.  Na het afscheid gingen we met de bus op weg naar de west kust van het zuider eiland. Ondanks de ontzettend fijne tijd die ik had gehad met Madeleine had ik erg veel zin om alleen verder te gaan reizen. We zijn tijdens deze busreis een aantal keer gestopt op prachtige plekjes zoals een stop bij een strandje waar we zeehonden konden zien en Punakaiki waar we de bekende pancake rocks (lagen hard en zacht steen die door erosie zijn gevormd) konden bewonderen Die middag kwamen we aan bij het hostel, of beter gezegd spookhuis… die avond gingen we na het eten naar een baretje aan de overkant van het hostel waar we de enige toeristen waren. Een echt locale bar waar er een soort van loterij spel werd gespeeld en waar we voor twee dollar aan mee konden doen. Er werden balletjes (met nummers waar je uit kon kiezen) uit een bak gepakt en die persoon mocht dan een kaart omdraaien op het bord. Had je de joker te pakken dan had je vijfhonderd dollar te pakken! Niet verwacht werd mijn balletje getrokken maar helaas ik had een schoppen vijf:P Die nacht hebben we nog gezellig wat nagezeten in het hostel en heeft een van de jongens van de groep mij piano les gegeven (waar ik dus echt niks van bakte!). Toen we naar bed wilde gaan werden we gewaarschuwd door een paar jongens dat het in het hostel spookte en dat er geesten waren. Natuurlijk geloofde ik dit niet maar na het aanhoren van hun argumentatie begon ik toch wel een beetje te twijfelen aan mijzelf (ik heb namelijk het bewijs op camera voor als je het niet gelooft:P)

De volgende ochtend gingen we naar Greymouth waar een aantal van de bus wat activiteiten gingen doen. Ik voelde me niet helemaal lekker en ben samen met twee andere meiden ergens lekker in een internet café gaan zitten en heb ik lekker even met het thuisfront kunnen skypen.

Na Greymouth gingen we opweg naar Franz Josef waar we de bekende getsjer konden gaan bewonderen die vlak aan de kust ligt. Ik was de enige die niet in het hostel sliep waar de hele bus verbleef dus nam ik afscheid van iedereen en had ik wel wat nummers opgeschreven van anderen uit de bus om misschien nog contact te houden. De volgende dag vroeg opgestaan om de zes uur durende hike te gaan doen naar de Gletsjer. Uiteindelijk wilde Martijn en Mariska (Nederlands stel) en Anna (ook Nederlands) mee met de hike dus zijn we met ze vieren op pad gegaan. Met een busje werden we opgehaald en konden we beginnen aan onze klim. Het was een aardig pittige klim omhoog van drie uur en dan zouden we op de top een prachtig uitzicht hebben op de gletsjer. Er was echter wel een grote kans dat er snel bewolking op kon zetten en dat we helemaal niks konden zien op de top. Het was dus spannend of dat zou gaan gebeuren maar onderweg hadden we al prachtig uitzicht en hadden wel het idee dat het wel goed zou komen. Maar bijna op de top zagen we de wolken heel snel stijgen en begonnen wij steeds sneller te lopen. Uiteindelijk was dat geen slecht idee want nadat we vijf minuten hadden gekeken trok het helemaal dicht. Het was een prachtige wandeling en waren bij terugkomst best wel moe . Die avond leerde ik een Canadese jongen (scott) kennen (hij had ook de hike gedaan en zo raakte we aan de praat). Hij bleek ook met de Stay bus te gaan morgen en na gezellig een film gekeken te hebben waren we naar bed gegaan.

De volgende ochtend gingen we op weg naar Wanaka langs een hele mooie route door de Haast Pass en Mount Aspiring  National park . We reden van regenwoud naar bergen van bergen naar grote meren het was schitterend. Met de lunch pauze gingen we eten op een strandje waar we al meteen werden aangevallen door de befaamde sand fly’s.  Iedereen at snel zijn lunch en al snel gingen we weer de bus in maar voordat we wilden gaan lopen werden we verrast door dolfijnen die vlak langs het strand zwommen. Nadat we deze prachtige beesten hadden gezien sprongen weer snel de bus in. Nadat we het Hawea meer hadden gepasseerd kwamen dan eindelijk aan bij lake Wanaka en uiteindelijk dus ook bij het plaatsje Wanaka. Die avond sliep ik wederom in een ander hostel dan alles andere mensen uit de bus maar dat zat tegenover het hostel waar iedereen zat dus ik kon makkelijk afspreken. Die avond hadden we afgesproken om met iedereen de verjaardag van Alice (een Engelse die ook in de bus zat) te vieren in de Base bar. Scott sliep ook ergens anders (in een appartement van zijn baas) dus ik had met hem afgesproken om samen heen te gaan. Voordat we naar base gingen stelde Scott voor dat ik ook eventueel bij hem in het appartement kon verblijven omdat hij nog twee kamers over had. Ik had mijn hostel al betaald dus had niet echt verwacht dat het mogelijk was om dat nog te regelen maar toch bleek dat het geen probleem was. Die avond hadden we verschillende spelen gedaan met de verschillende busreizen onder elkaar (pool spel en een eetwedstrijd en limbo dansen). Ik had meegedaan met een groepje met de eetwedstrijd en daar wonnen we wat gratis drankjes mee :P Na een hele gezellige avond ben ik lekker gaan slapen en de volgende dag ben ik uit gaan checken en naar het appartement van Scott gegaan. Ik kon het niet geloven..het adres wat ik had gekregen was een zee luxueus appartement complex met uitzicht op het meer. Eenmaal binnen werd het alleen maar erger! Was dit waar ik gratis twee nachten mocht verblijven??? King size bed, tapijt op de grond, grote keuken met grote zes persoons eettafel een groot flat screen tv met prachtige bank, douche met bad en een super mooi balkon met ligbedden! Wat was ik een mazzel pik! Na een dag heerlijk te hebben gerelaxt in het vijf sterren appartement en savonds gezellig te hebben gegeten met Scott en nog twee meiden uit de bus (Romina en Alice) ben ik lekker gaan slapen. De volgende dag ben ik met Scott en Anna samen gaan hiken op Roy’s Peak, een pittige hike van zes uur. Met de taxi naar de start van de track en daarna beginnen aan de klim. Het was behoorlijk pittig maar het was het zeker waard! Na een super mooi uitzicht zijn we bij terugkomst gelift met twee andere jongens die ook aan het wandelen waren. Daarna hebben we gezellig op een terrasje in de zon gezeten met ze alle en zaten we heerlijk bij te komen van de pittige maar super mooie wandeling. Die avond hadden we met een groepje gezellig gekookt en zijn we s’avonds nog even wat gaan drinken in een leuke pub.

 De volgende ochtend nadat ik Scott natuurlijk had bedankt en gedag had gezegd moest ik alweer de bus pakken naar de volgende bestemming Queenstown! Ja ja De partyplace to be en de plek waar DE bekendste burger (elke reiziger die je tegenkomt in Nieuw Zeeland heeft het erover) kan worden gegeten.  Na een stop bij de eerste Bungy van de wereld kwamen we aan in het stadje (meer een dorp). Na ingecheckt te zijn ben ik meteen een gaan informeren naar de dingen die je kan doen in de omgeving en ik ben mijn tripje naar Milford Sounds gaan boeken wat vanuit Queenstown kon worden gedaan. Die avond hadden we afgesproken met een grote groep van de bus om wederom een verjaardag te vieren. We gingen gezellig ergens pizza eten (niet normaal hoe GROOT) en daarna wat te drinken (niet normaal hoe GROOT). Na een super gezellige stap avond en interessante striptease van een vriend van onze buschauffeurs (voor de jarige) ging ik redelijk op tijd naar huis gegaan omdat ik de volgende ochtend vroeg mijn tripje had geboekt naar Milford Sounds. Vroeg in de morgen werd ik opgehaald met de bus om het fjorden gebied Milford Sounds te bewonderen. Al meteen in de bus raakte ik aan de praat met twee Nederlandse jongens Jaap en Bram (uit het zuiden van ons land) die voor mij zaten in de bus. Na even kletsen hadden we het meteen gezellig en zijn we eigenlijk de hele dag bij elkaar gebleven.  Na ongeveer vijf uur rijden en wat foto stops maken zijn we aangekomen in het natuurgebied Milford Sounds. We gingen om drie uur op een boot waarmee we dan door de fjorden zouden varen. Ik kan het niet anders beschrijven als Prachtig! Na de schitterende boottocht zijn we terug in de bus gegaan en direct naar Queenstown terug gereden en daar ik heb kunnen genieten van de HEERLIJKE fergburger! De volgende dag in Queenstown was ik niet zo fit en kon ik helaas niet de wandeling doen die ik wilde gaan doen dus ben ik met Anna en nog een Nederlands meisje Sofie naar het autum festival gegaan in een plaatje in de buurt van Queenstown. Het was een ontzettende leuke dag waar we lekker  hebben rondgekeken op de markt, goud hebben gezocht, naar muziek hebben geluisterd en de parade hebben gezien. Die avond zijn we nog gezellig een drankje gaan drinken met ze allen. De volgende dag ben ik een rondje gaan hardlopen en heb ik gebruikt om mijn blog wat bij te werken en een beetje uit te rusten omdat ik de volgende dag naar mijn wooff (vier uur werken tegen kost en inwoning) adres zou gaan.

De volgende ochtend kon ik met de Stray bus meerijden naar het plaatsje Cromwell waar ik zou worden opgehaald door Richard. Richard stond netjes klaar en na elkaar te hebben voorgesteld gingen we boodschappen doen en daarna naar zijn wijn farm. Richard gaf mij meteen een heel verstouwd gevoel maar ik vond het toch allemaal een beetje lastig want ik had geen idee wat normaal was als je wooft.  Al snel bleek ik al meer te moeten (nouja mogen) werken omdat het een hele drukke week was omdat de druiven geplukt moesten gaan worden. Na een mooie rit door de wijngaarden kwamen we aan bij Richard zijn wijngaard en huisje. Er waren nog twee andere wooffers maar die waren nog aan het werk op een andere farm. Ik kon al meteen aan de slag en moest de netten van de druiven halen zodat we morgen konden gaan plukken. Uiteindelijk ben ik vijf dagen op de boerderij geweest en kwam Madeleine de laatste twee dagen ook nog wat heel gezellig was! We hebben bij Richard gewerkt maar hebben ook soms bij het bedrijf naast Richard gewerkt het was een hele leuke ervaring om het gehele proces van het maken van wijn mee te kunnen maken.

Nadat ik afscheid had genomen van iedereen pakte ik de bus naar Queenstown terug en had ik nog twee nachtjes in Queenstown geboekt voordat ik terug zou gaan reizen naar het noorder eiland. Het grappige was dat Milou en Nicky de twee meiden die ik zou gaan ontmoeten in Bangkok om daar mee te gaan reizen in Azië ook die dagen in Queenstown zaten en ook nog eens in hetzelfde hostel.  Ik ken Milou van werken van de zomer en had haar gevraagd of ik met hun mocht aansluiten in azie en dat mocht! Het was dus ontzettend leuk om die alvast te ontmoeten! Na lekker gekletst te hebben zijn we naar bed gegaan en hadden we afgesproken om misschien de volgende avond een drankje te gaan doen.  De volgende dag ben ik wederom wat dingen gaan regelen en heb ik lekker rustig aan gedaan. S’avonds ben ik gezellig met milou en Mariska en Martijn (het stel waarmee ik had gehiked in Franz Josef) wat gaan drinken. De volgende ochtend afscheid genomen van Milou en Nicky die ik in Auckland weer zou gaan zien op de dag dat we gaan vliegen naar Bangkok en had ik de bus gepakt naar Mt. Cook (de hoogste berg van Nieuw Zeeland 3754 meter). Het natuurgebied schijnt prachtig te zijn maar bij aankomst regende het en waren de bergen helemaal niet te zien! Ingecheckt in het hostel en lekker zitten bij de openhaard heb ik de middag doorgebracht in het hostel. S’avonds had ik twee leuke meiden, een Zwitserse en een Canadese ontmoet in het hostel waarmee ik de volgende dag kon gaan hiken naar de gletsjer en naar Mount Cook. Echter bleek het weer niet echt beter te worden dus hadden we zoiets van we slapen lekker een beetje uit. Maar toen ik s’ochtend’s uit het raam keek geloofde ik mijn ogen niet! Een strak blauwe lucht en een super mooie dag om te aan wandelen! We gingen uiteindelijk toch wat eerder weg dan gedacht en begonnen aan de schitterende wandeling van vier uur. Ik heb echt ontzettend genoten en hebben de meest prachtige foto’s kunnen maken van Mt. Cook en de omgeving! Die middag wilde we nog naar een andere gletsjer kijken maar dat was alleen mogelijk door te liften. Na veel moeite kregen we dan uiteindelijk een korte lift van een aardige Braziliaan en zijn moeder en daarna kregen we nog een lift van een heel aardig Nieuw Zeelands stel. We hebben de Gletsjer kunnen bewonderen wat erg interessant was en zijn die avond heerlijk gaan slapen na de super volmaakte dag! De volgende dag besloten ik en het Canadese meisje nog een korte hike te gaan maken omdat het weer wederom slecht was.  S’middag’s heb ik haar leren wentelteefjes maken en zijn we daarna naar een soort van informatie centrum geweest wat erg interessant was. Die avond werd ik uitgenodigd door een meisje dat in het hostel werkte om naar een soort van Quiz te gaan in een kroeg. Na wat twijfelen ben ik uiteindelijk toch mee gegaan en hebben we meegedaan aan een lokale quiz wat heel gezellig was.

De volgende ochtend vertrok ik met de bus richting Rangitata waar ik zou gaan raften die middag. We reden met de bus langs Lake Tekapo wat een schitterende plek was en het hoogste meer van Nieuw Zeeland en daarna kwamen we aan in het plaatsje Rangitata waar we meteen in het busje moesten om te gaan raften. Eerst werden we ingecheckt in het hostel en vervolgens gingen we ons snel omkleden en aan de slag! Omdat we als eerste konden inchecken hadden we uitgebreide keuze voor onze slaap plek en kon ik slapen in een tent voor een goedkope prijs. Nadat we ons heel goed hadden ingepakt (omdat het water ontzettend koud was)gingen we in een busje naar de plek waar we zouden starten. Ik had een leuke groep en leuke gids en we hadden ontzettend veel lol met elkaar. Na instructie en oefenen op de rustige stukken kregen we onze eerste echte stroomversnellingen. De gradatie van versnellingen met raften lopen van een tot vijf. We zouden een aantal versnellingen van een en twee krijgen en daarna wat dries en dan twee van vijf! Het was best even spannend op een aantal momenten maar door onze goede teamwork gingen we als een speer en viel er maar een persoon uit de boot:P Daarna mochten we nog wat rotsen springen waarbij de hoogste tien meter was en dat was tof. Na de super leuke middag gingen we s’avond’s heerlijke barbecueën en film kijken en daarna lekker naar bed.

Vroeg in de ochtend vertrokken we naar Kaikoura, een plaatsje aan de oost-kust van het zuider-eiland waar ik wilde gaan zwemmen met dolfijnen. Nadat we aankwamen in Kaikoura moesten we ons meteen melden bij het dolfijnen zwemmen. Er werd ons duidelijk gemaakt dat er de laatste dagen een aantal orka’s waren gesignaleerd en dat dit het gedag van de dolfijnen sterk kon beïnvloeden en dat er zeker een kans was dat we de dolfijnen niet konden vinden dan.  Omdat we maar een dagje in Kaikoura waren wilde we het toch gaan proberen. Na omgekleed te zijn en uitleg te hebben gehad zijn we(Rachel een Nederlands meisje uit de bus) op de boot gegaan die ons op open zee bracht. Al snel werd er geschreeuwd KILLER WHALES en ja hoor daar waren ze! Na verschillende keren deze prachtige beesten te kunnen bewonderen  gingen we uiteindelijk toch nog kijken of we dolfijnen konden vinden maar helaas geen geluk. Maar ondanks dat we niet konden zwemmen hebben we echt een super vette ervaring gehad. Bij terugkomst wilde we toch even kijken wat mogelijk was om misschien heel vroeg in de ochtend nog een keer te gaan zwemmen voor een schappelijke prijs. Na heel veel gedoe en rondvragen konden we uiteindelijk met ze vieren nog een keer zwemmen maar dan wel met zonsopgang! We zouden om negen uur in de ochtend moeten vertrekken dus moesten we al om half zes op de boot zijn! Rachel en ik wilde het toch proberen en hadden we besloten om dit toch dan te gaan doen. Die avond hadden we ergens lekker fish and chips gegeten en besloten we vroeg te gaan slapen omdat we al om kwart voor vijf op moesten staan in de ochtend! Na een korte nacht gingen we in het pikken donker op weg naar de dolfijnen! Moet volle moed maar toch een beetje bang dat we ze ook deze keer niet zouden zien gingen we op de boot. Na het zien van en prachtige zonsopgang werden we al snel gerustgesteld want er was een gigantische groep Huski dolfijnen gespot! Snel de brillen en snorkels op en daar gingen we dan! Er was aan ons uitgelegd dat we zoveel mogelijk geluid moesten maken zodat we de aandacht van de dolfijnen konden trekken! En dat werkte inderdaad, ik was bijna schor aan het einde van de trip maar ze dolfijnen vonden het erg interessant en ik vond mijzelf ook eigenlijk wel heel erg grappig..haha. Deze ontzettend gave en unieke ervaring kon iedereen ons in ieder geval niet afnemen, Oka’s gespot en dolfijnen! Na wat stress om op tijd de bus te halen gingen we op weg naar de Ferry die ons zou gaan brengen naar het Noorder-eiland en dan zou ik nog een paar dagen in Wellington verblijven omdat ik mijn visum voor Vietnam nog moest ophalen op een doordeweekse dag. Ik heb deze dagen samen doorgebracht met Rachel want zij had het zelfde hostel geboekt en dat was erg gezellig. We hebben niet veel gedaan, ik heb wat dingen geregeld voor Azië en heb een beetje uitgerust. Dinsdag ochtend had ik een lange reis voor de boeg omdat we van Wellington in een keer doorreden naar Auckland waar ik de volgende dag vandaan zou vliegen naar Sydney van Sydney naar Taipei en van Taipei uiteindelijk naar eindbestemming Bangkok. Om een uur of vijf kwam ik dan eindelijk aan in Auckland na de lange busreis van tien uur zou daar dan misschien met Milou en Nicky afspreken om de verjaardag van onze Koningin te gaan vieren! Maar na proberen de meiden de contacten lukte dit niet zo goed en had ik uiteindelijk wat gedronken met een Braziliaanse jongen Caio die ik eerder had ontmoet tijdens mijn reis en die toevallig ook in Auckland was. Na een gezellige avond ben ik naar bed gegaan en heb ik de volgende dag afgesproken met de meiden om alles door te spreken voor onze trip! Want ja ja die middag vlogen we al naar Azië! Ik heb zo ontzettend genoten van mijn tijd in Nieuw zeeland en ga dit schitterende land echt heel erg missen! Ik ben heel erg benieuwd naar mijn derde en laatste avontuur van mijn grote trip! AZIE HERE WE COME!!